Grutto
Grutto's zijn dè ambassadeurs van het Nederlandse polderlandschap. Nergens ter wereld is deze van oorsprong op riviergraslanden en hoogvenen broedende vogel zo talrijk als in de contreien van oer-vaderlandse dorpen als Broek-in-Waterland of St. Nicolaasga. Zelfs binnen de stadsgrenzen van Amsterdam broeden meer grutto's dan in heel Groot-Brittannië en Frankrijk tezamen! Nederlandse grutto's broeden bij voorkeur op vochtige veengraslanden en leven van wormen en ander klein gedierte dat op of in de bodem leeft. De winter wordt doorgebracht in Westafrikaanse moerassen en rijstvelden. Oorspronkelijk broedden grutto's op riviergraslanden en hoogvenen.
Vandaag de dag zijn grutto's in die gebieden nauwelijks nog te vinden. De grutto heeft een, tot recentelijk, uitstekend habitat gevonden in graslanden in agrarisch gebruik. Nu verdwijnt de grutto ook daar bijzonder snel. Er is nog een gruttosoort, de Rosse Grutto (Limosa lapponica lapponica). Deze broedt niet in Nederland maar overwintert hier in vrij groot aantal. De grutto heeft ook een ondersoort, de 'IJslandse grutto' (Limosa limosa islandica), welke in klein aantal doortrekt. Enkele ijslandse grutto's overwinteren in Nederland. Grutto's trekken meestal terug naar hun geboorteplaats en zijn daar sterk trouw aan: meestal broeden ze hoogstens enkele honderden meters van hun geboorteplaats.
In geschikte broedgebieden kunnen grutto's in grote getale voorkomen. Meestal broeden er ook andere weidevogels bij: tureluurs, watersnippen en kieviten bijvoorbeeld. Een door alle weidevogels gevreesde vijand is de wezel. Wordt er door één vogel een indringer opgemerkt, dan bundelen alle vogels de krachten en openen een felle tegenaanval, die meestal succes heeft.
Wanneer grutto's in het voorjaar terugkomen van hun winterverblijf in Afrika, eten de mannetjes grote aantallen regenwormen. Deze wormen helpen de mannetjes om een diepe, roestrode kleur te krijgen. Hoe fraaier het verenkleed, hoe meer de vrouwelijke grutto's onder de indruk zijn. Bij beide geslachten valt in vlucht vooral de witte vleugelstreep en witte staart met zwarte eindband op.
Bron: www.vogelbescherming.nl
Grutto's zijn dè ambassadeurs van het Nederlandse polderlandschap. Nergens ter wereld is deze van oorsprong op riviergraslanden en hoogvenen broedende vogel zo talrijk als in de contreien van oer-vaderlandse dorpen als Broek-in-Waterland of St. Nicolaasga. Zelfs binnen de stadsgrenzen van Amsterdam broeden meer grutto's dan in heel Groot-Brittannië en Frankrijk tezamen! Nederlandse grutto's broeden bij voorkeur op vochtige veengraslanden en leven van wormen en ander klein gedierte dat op of in de bodem leeft. De winter wordt doorgebracht in Westafrikaanse moerassen en rijstvelden. Oorspronkelijk broedden grutto's op riviergraslanden en hoogvenen.
Vandaag de dag zijn grutto's in die gebieden nauwelijks nog te vinden. De grutto heeft een, tot recentelijk, uitstekend habitat gevonden in graslanden in agrarisch gebruik. Nu verdwijnt de grutto ook daar bijzonder snel. Er is nog een gruttosoort, de Rosse Grutto (Limosa lapponica lapponica). Deze broedt niet in Nederland maar overwintert hier in vrij groot aantal. De grutto heeft ook een ondersoort, de 'IJslandse grutto' (Limosa limosa islandica), welke in klein aantal doortrekt. Enkele ijslandse grutto's overwinteren in Nederland. Grutto's trekken meestal terug naar hun geboorteplaats en zijn daar sterk trouw aan: meestal broeden ze hoogstens enkele honderden meters van hun geboorteplaats.
In geschikte broedgebieden kunnen grutto's in grote getale voorkomen. Meestal broeden er ook andere weidevogels bij: tureluurs, watersnippen en kieviten bijvoorbeeld. Een door alle weidevogels gevreesde vijand is de wezel. Wordt er door één vogel een indringer opgemerkt, dan bundelen alle vogels de krachten en openen een felle tegenaanval, die meestal succes heeft.
Wanneer grutto's in het voorjaar terugkomen van hun winterverblijf in Afrika, eten de mannetjes grote aantallen regenwormen. Deze wormen helpen de mannetjes om een diepe, roestrode kleur te krijgen. Hoe fraaier het verenkleed, hoe meer de vrouwelijke grutto's onder de indruk zijn. Bij beide geslachten valt in vlucht vooral de witte vleugelstreep en witte staart met zwarte eindband op.
Bron: www.vogelbescherming.nl
© Alle rechten voorbehouden
Niets van deze site mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enigerlei vorm of op enigerlei wijze, hetzij electronisch, mechanisch, door fotocopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande, uitdrukkelijke en schriftelijke toestemming van de eigenaar van deze website, Sape van der Ploeg.
© All rights reserved
No part of this site is allowed to be reproduced, published or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system without preliminary, explicit and written permission from the owner of this site, Sape van der Ploeg.
Niets van deze site mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in enigerlei vorm of op enigerlei wijze, hetzij electronisch, mechanisch, door fotocopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande, uitdrukkelijke en schriftelijke toestemming van de eigenaar van deze website, Sape van der Ploeg.
© All rights reserved
No part of this site is allowed to be reproduced, published or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system without preliminary, explicit and written permission from the owner of this site, Sape van der Ploeg.